Kolekcja

W serii fotografii Smoka pokonać trudno, ale starać się trzeba (Nowe Ateny) Irena Kalicka nawiązuje do wizji świata, przedstawionej w książce Nowe Ateny (1745) autorstwa księdza Benedykta Chmielowskiego. Powstała u progu Oświecenia książka, uznawana za pierwszą polską encyklopedię powszechną, z założenia miała być tekstem naukowym, ale ma wydźwięk bardzo średniowieczny. Jej karty zaludniają diabły, wiedźmy, żywe trupy i sfinksy, które funkcjonują na równych prawach co monarchowie i postacie historyczne. Fotografia, na której sama artystka pozuje na łożu śmierci w otoczeniu czortów i czarownic, jest komentarzem do całej encyklopedii. Kalicka odtwarza popularny w Średniowieczu motyw Ars Moriendi – sztuki umierania. Siły dobra i zła pod postacią aniołów i diabłów przybywają do łoża śmierci, aby stoczyć walkę o duszę zmarłego – jej zbawienie lub potępienie. Według średniowiecznej mentalności, dobra śmierć może odkupić złe życie. U Kalickiej ta psychomachia ma charakter komiczny i służy obnażeniu wewnętrznej sprzeczności encyklopedii, która okazuje się bajką. Zdaniem autorki stanowi to o uroku Nowych Aten, ale jest to urok kontrowersyjny – służący raczej niezdrowej sensacji niż zdobywaniu wiedzy.

Fotografka, autorka filmów i kolaży. Ukończyła wydział fotografii PWSFTViT w Łodzi. Kalicka często fotografuje improwizowane sytuacje lub inscenizowane, niemal teatralne działania. Tworzy fotograficzne tableaux vivants – ożywione przedstawienia kanonicznych motywów z historii sztuki – w których pozuje sama artystka razem z przyjaciółmi. W swoich pracach nawiązuje również do tekstów literackich i antropologicznych, pojawiają się w nich liczne symbole, autocytaty, i odniesienia mitologiczne, religijne czy popkulturowe. Chętnie miesza porządki i rejestry, nie stroniąc od kiczu czy estetyki zamierzonego błędu. Stylizowana forma służy jej do poruszania współczesnych tematów, związanych z tożsamością i jej stereotypowym postrzeganiem. Mieszka i pracuje w Krakowie.