Kolekcja

W latach 90., po długim okresie malowania obrazów, w których dominował kolor zielony, Edward Dwurnik rozpoczął pracę nad serią błękitnych pejzaży miast widzianych z lotu ptaka. Na ulicach Maastricht artysta umieścił znane z jego innych płócien monumentalne głowy przypominające postacie związane z historią miejsca albo dzieła, które zapamiętał z wizyty w lokalnym muzeum. Pełna symboli wizja idealnego miasta wzbogacona jest o elementy wyrwane z innej rzeczywistości, np. przejeżdżające przez most czołgi. Być może przypominają one, że to tu podpisano traktaty regulujące politykę obronną krajów Unii Europejskiej.

Malarz. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jedna z najbarwniejszych postaci polskiej sztuki, twórca funkcjonujący zarówno w świecie popkultury, jak i w artystycznym mainstreamie. Najważniejszym artystą, inspiracją do wyboru tematów, sposobu pracy i stylu był dla niego Nikifor Krynicki. Pełna ironii i groteski twórczość Dwurnika to przede wszystkim rozbudowane cykle obrazów malowane jak u Nikifora cienkim pędzelkiem, z powracającymi motywami społecznymi, politycznymi i obyczajowymi, tworzone w wielu egzemplarzach, często równolegle. Najbardziej znaną serią są pejzaże miejskie widziane z lotu ptaka, tworzone przez kilka dekad od połowy lat 60. Na początku lat dwutysięcznych namalował swój pierwszy cykl obrazów abstrakcyjnych, które nazywał „pollockami”. Brał udział w 7. documenta w Kassel w 1982 roku. Otrzymał liczne wyróżnienia, m.in. Nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida (1981) i Coutts Contemporary Art Foundation (1992). Mieszkał i pracował w Warszawie.