Kolekcja

Malarz. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jedna z najbarwniejszych postaci polskiej sztuki, twórca funkcjonujący zarówno w świecie popkultury, jak i w artystycznym mainstreamie. Najważniejszym artystą, inspiracją do wyboru tematów, sposobu pracy i stylu był dla niego Nikifor Krynicki. Pełna ironii i groteski twórczość Dwurnika to przede wszystkim rozbudowane cykle obrazów malowane jak u Nikifora cienkim pędzelkiem, z powracającymi motywami społecznymi, politycznymi i obyczajowymi, tworzone w wielu egzemplarzach, często równolegle. Najbardziej znaną serią są pejzaże miejskie widziane z lotu ptaka, tworzone przez kilka dekad od połowy lat 60. Na początku lat dwutysięcznych namalował swój pierwszy cykl obrazów abstrakcyjnych, które nazywał „pollockami”. Brał udział w 7. documenta w Kassel w 1982 roku. Otrzymał liczne wyróżnienia, m.in. Nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida (1981) i Coutts Contemporary Art Foundation (1992). Mieszkał i pracował w Warszawie.

Tęsknota za nieistniejącym już światem i wielokulturową przeszłością kraju, w tym za tradycją żydowską, na obrazie Galicja połączone zostały z narzuconą sobie formą pracy domowej, którą artysta odrabia w pracowni: „Namaluj stu muzyków grających na kontrabasie…”. Dwurnik nie rezygnuje z charakterystycznych elementów absurdu czy dosadnego realizmu. Stawia również pytania o rolę malarstwa oraz obowiązki twórcy wobec świata i historii. Postacie kontrabasistów – pojedynczych lub zmultiplikowanych – pojawiły się także w innych wersjach tego obrazu.

W latach 90., po długim okresie malowania obrazów, w których dominował kolor zielony, Edward Dwurnik rozpoczął pracę nad serią błękitnych pejzaży miast widzianych z lotu ptaka. Na ulicach Maastricht artysta umieścił znane z jego innych płócien monumentalne głowy przypominające postacie związane z historią miejsca albo dzieła, które zapamiętał z wizyty w lokalnym muzeum. Pełna symboli wizja idealnego miasta wzbogacona jest o elementy wyrwane z innej rzeczywistości, np. przejeżdżające przez most czołgi. Być może przypominają one, że to tu podpisano traktaty regulujące politykę obronną krajów Unii Europejskiej.

Edward Dwurnik był jednym z najbardziej pracowitych polskich malarzy, jego dorobek to ponad 8000 obrazów i jeszcze więcej rysunków. Czasami malował dla rozrywki – w ten sposób powstał cykl płócien z tulipanami. Widzimy zmultiplikowane kwiaty w różnych formatach i wariantach kolorystycznych: żółte, pomarańczowe, czerwone i różowe. Jak opowiadał artysta, niektóre z nich w trakcie malowania zamieniły się w intymne części kobiecego ciała. Dwurnik miał dystans do podejmowanych przez siebie tematów – nie zawsze chodzi tu o mówienie o poważnych sprawach.

Jeden z obrazów Edwarda Dwurnika z najbardziej znanej serii pejzaży miejskich widzianych z lotu ptaka, malowanych przy użyciu głównie dwóch kolorów: zieleni i czerwieni. Obrazy wypełniają budynki, pomniki znanych postaci oraz symbole narodowe i religijne zestawione z banalnymi, codziennymi sytuacjami. Plac Trzech Krzyży przedstawia okolice kościoła św. Aleksandra i budynku Holland Park, w którym znajdowała się pierwsza siedziba ING Banku Śląskiego i gdzie eksponowano część kolekcji Fundacji. Na ulicach nie ma przechodniów, można za to spotkać spacerujące lwy.