Kolekcja

W swoich obrazach Kręcicki często powraca do motywu dłoni. Monstrualnej wielkości palce zmagają się z najbardziej przyziemnymi czynnościami – zapalają zapalniczkę albo próbują nawlec nitkę na igłę. Do kogo ta dłoń należy? Dla sztuki średniowiecza charakterystyczny był motyw manus Dei (ręki Boga), symbol boskiej interwencji w ludzkie sprawy. U Kręcickiego pochylona nad kartką dłoń może równie dobrze należeć do wielkiego biurokraty, który jednym podpisem decyduje o naszym być albo nie być. A może to dłoń samego artysty? Kręcicki często w subtelny sposób nawiązuje do historii i tradycji malarstwa ­– na przestrzeni epok dłoń jako podstawowe narzędzie artysty i to, co (dosłownie) najbardziej „pod ręką”, była częstym tematem studiów i szkiców malarskich. Na obrazie Palce dłoń pojawia się w towarzystwie ołówka i papieru – atrybutów nie tylko urzędnika, ale i artysty. Gigantyczne palce z trudem chwytają miniaturowy rysik, żeby postawić na równie małym karteluszku pierwszą kreskę. Chociaż obrazy Kręcickiego wydają się żartobliwe i swobodne, nie można odmówić im pewnej egzystencjalnej powagi.

Malarz. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie. Kręcicki czerpie z różnych konwencji malarskich – od realizmu po graficzne, prawie abstrakcyjne kompozycje. Jego obrazy, błyskotliwe i analityczne, są równocześnie niezwykle proste i dowcipne. Często maluje zwyczajne, domowe przedmioty i proste czynności dnia codziennego i z upodobaniem gra skalą (zarówno płótna jak i portretowanych obiektów). Od 2016 roku razem z Karoliną Jabłońską i Cyrylem Polaczkiem współtworzy kolektyw artystyczny oraz galerię Potencja. Razem organizują wystawy, kręcą filmy (do których tworzą również scenografię i muzykę), i wydają artystycznego zina Łałok. Tomasz Kręcicki zdobył trzecią nagrodę na 42. Biennale Malarstwa Bielska Jesień w 2015 roku. Mieszka i pracuje w Krakowie.