Hanna Krzysztofiak
Napoleonka
FSP ING 0201
Obraz Napoleonka z premedytacją został namalowany jako ostatnia praca na wystawę Napoleonka albo Śmierć w Polana Institute. W odróżnieniu od pozostałych prac ma radosny, triumfalny nastrój. Jak mówi sama artystka, Napoleonka „jest nie tylko zwieńczeniem wystawy, ale też mojej drogi – nie wyłącznie malarskiej, ale też emocjonalno-psychologicznej”. Krzysztofiak cytuje motyw z płótna Napoleon przekraczający Przełęcz Świętego Bernarda w 1800 roku Jacquesa-Louisa Davida – swój ulubiony obraz triumfu w historii sztuki. Patos oryginału zostaje zastąpiony żartobliwym, momentami komiksowym wręcz detalem. W wersji Krzysztofiak klacz (nazywana przez artystkę Konicą), ma wielkie kobiece usta wyszczerzone w szerokim uśmiechu. Jeździec zniknął z jej grzbietu, za to pod kopytami można dojrzeć rozczłonkowane zwłoki. Dłoń Napoleona, która w oryginale wskazuje palcem na niebo, u Krzysztofiak leży pośród szczątków. Dla artystki to symboliczny gest odcięcia pouczającej, oskarżycielskiej dłoni patriarchatu. Wyryte w skale imiona wielkich wodzów zostają zastąpione nazwiskami kobiet, które inspirują Krzysztofiak – artystki Tracey Emin i kompozytorki Björk Guðmundsdóttir. Inskrypcję Bonaparte zastąpił żartobliwy podpis artystki – Haniaarte.
Hanna Krzysztofiak
ur. 1985, Warszawa
Malarka. Absolwentka Wydziału Grafiki warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W swojej twórczości umiejętnie gra z estetyką kiczu, przedstawiając poważne tematy i trudne emocje za pomocą żartu i groteski. Nadaje symbolicznego znaczenia rzeczom pozornie banalnym, nawiązując do motywów z historii sztuki i kultury popularnej oraz ikonicznych postaci historycznych. Osobiste doświadczenia łączą się w jej malarstwie z refleksją na temat kondycji współczesnego świata. W 2020 roku podczas Warsaw Gallery Weekend otrzymała nagrodę Fundacji Sztuki Polskiej ING. Mieszka i pracuje w Warszawie.
ur. 1985, Warszawa
Malarka. Absolwentka Wydziału Grafiki warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W swojej twórczości umiejętnie gra z estetyką kiczu, przedstawiając poważne tematy i trudne emocje za pomocą żartu i groteski. Nadaje symbolicznego znaczenia rzeczom pozornie banalnym, nawiązując do motywów z historii sztuki i kultury popularnej oraz ikonicznych postaci historycznych. Osobiste doświadczenia łączą się w jej malarstwie z refleksją na temat kondycji współczesnego świata. W 2020 roku podczas Warsaw Gallery Weekend otrzymała nagrodę Fundacji Sztuki Polskiej ING. Mieszka i pracuje w Warszawie.