Irena Kalicka
bez tytułu, z serii Koń jaki jest, każdy widzi (Nowe Ateny)
FSP ING 0196
Nowe Ateny (1745) księdza Benedykta Chmielowskiego, które zainspirowały fotograficzny cykl Kalickiej, to apoteoza polskości. Patriotyzm Chmielowskiego ociera się o szowinizm – na kartach Nowych Aten wspaniałość ojczyzny ukazana jest w kontraście do barbarzyństwa innych narodów, a nawet całych kontynentów. Chmielowski był również patriotą lokalnym – o swojej małej ojczyźnie pisał: „Kraków, zwany drugim Rzymem”. Autoportret Kalickiej w stroju Krakowianki to najbardziej stereotypowa „pocztówka z Krakowa”. Plastikowa Krakowianka niczym z Cepelii, wygląda, jakby tanecznym krokiem wyskoczyła prosto z reklamy wędlin. Sama sfotografowana jest jak produkt, w sztucznym oświetleniu i na jaskrawym jednolitym tle. Kalicka ukazuje esencję tandetnej, przesłodzonej wersji Polski – współczesną wersję wyidealizowanego do niemożliwości wizerunku kreowanego przez Chmielowskiego.
Irena Kalicka
ur. 1986, Kraków
Fotografka, autorka filmów i kolaży. Ukończyła wydział fotografii PWSFTViT w Łodzi. Kalicka często fotografuje improwizowane sytuacje lub inscenizowane, niemal teatralne działania. Tworzy fotograficzne tableaux vivants – ożywione przedstawienia kanonicznych motywów z historii sztuki – w których pozuje sama artystka razem z przyjaciółmi. W swoich pracach nawiązuje również do tekstów literackich i antropologicznych, pojawiają się w nich liczne symbole, autocytaty, i odniesienia mitologiczne, religijne czy popkulturowe. Chętnie miesza porządki i rejestry, nie stroniąc od kiczu czy estetyki zamierzonego błędu. Stylizowana forma służy jej do poruszania współczesnych tematów, związanych z tożsamością i jej stereotypowym postrzeganiem. Mieszka i pracuje w Krakowie.
ur. 1986, Kraków
Fotografka, autorka filmów i kolaży. Ukończyła wydział fotografii PWSFTViT w Łodzi. Kalicka często fotografuje improwizowane sytuacje lub inscenizowane, niemal teatralne działania. Tworzy fotograficzne tableaux vivants – ożywione przedstawienia kanonicznych motywów z historii sztuki – w których pozuje sama artystka razem z przyjaciółmi. W swoich pracach nawiązuje również do tekstów literackich i antropologicznych, pojawiają się w nich liczne symbole, autocytaty, i odniesienia mitologiczne, religijne czy popkulturowe. Chętnie miesza porządki i rejestry, nie stroniąc od kiczu czy estetyki zamierzonego błędu. Stylizowana forma służy jej do poruszania współczesnych tematów, związanych z tożsamością i jej stereotypowym postrzeganiem. Mieszka i pracuje w Krakowie.