Daniel Rycharski

ur. 1986, Sierpc

Artysta wizualny, aktywista. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i wykładowca akademicki. Jest twórcą obiektów i instalacji rzeźbiarskich, performansów, wideo i murali, które często prezentowane są w przestrzeni publicznej lub na terenie jego rodzinnej wsi Kurówko. Kluczowe dla twórczości Rycharskiego są wątki związane z tożsamością współczesnej polskiej wsi, wiarą i religią katolicką, oraz społecznością LGBTQ+. W swoich silnie nacechowane symbolicznie pracach wykorzystuje i przetwarza obiekty takie jak części maszyn rolniczych czy dewocjonalia. Jego działania często przyjmują też charakter działań z lokalnymi społecznościami czy grupami marginalizowanymi. W 2021 powstał inspirowany życiem i twórczością Rycharskiego film Wszystkie nasze strachy w reżyserii Łukasza Rondudy i Łukasza Gutta. Artysta mieszka i pracuje w Kurówku i Krakowie.

Ogród zimowy 2

2023, metal, farba emaliowa (olejno-ftalowa), wymiary zmienne

Pierwszy Ogród zimowy powstał w 2013 roku z udziałem mieszkańców Kurówka, którzy razem z artystą stworzyli kolorowe, metalowe kwiaty z części nieużywanych już przez siebie maszyn rolniczych. Kolorowa instalacja, przywodząca na myśl prace Hasiora, ale też wernakularne, recyclingowe ozdoby-samoróbki z polskich ogrodów i podwórek, stanęła wprost na polu. Dla Rycharskiego był to pewnego rodzaju test strategii działań partycypacyjnych oraz sztuki w przestrzeni publicznej w wiejskim kontekście. Ogród zimowy przyciągnął uwagę polskiego świata artystycznego, ale również lokalnych zbieraczy złomu. Ocalałe kwiaty trafiły najpierw na podwórko Rycharskiego, a później do różnych kolekcji sztuki. Dziesięć lat później małych gospodarstw prawie już nie ma, dominuje rolnictwo przemysłowe. Resztki narzędzi, które zaczęły znikać z krajobrazu wsi, to resztki kultury chłopskiej, która odeszła już do przeszłości. Ogród zimowy 2 jest jak scenografia teatralna, upamiętniająca rzeczywistość, której już nie ma. Kombajn, widły, pługi, piły tarczowe, kątowniki, piły ręczne, grabie, zagrabiarka do siana, młynek do zboża – narzędzia, które nie nadają się już do pracy, to świadkowie zmian wiejskiej tożsamości, która nie jest już ściśle związana z ziemią.

Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych zgodnie z Polityką prywatności. Jeśli nie wyrażasz zgody, prosimy o wyłącznie cookies w przeglądarce. Więcej →

Zmiany w Polityce Prywatności


Zgodnie z wymogami prawnymi nałożonymi przez Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE, w niniejszym Serwisie obowiązuje nowa Polityka prywatności, w której znajdują się wszystkie informacje dotyczące zbierania, przetwarzania i ochrony danych osobowych użytkowników tego Serwisu.

Przypominamy ponadto, że dla prawidłowego działania serwisu używamy informacji zapisanych w plikach cookies. W ustawieniach przeglądarki internetowej można zmienić ustawienia dotyczące plików cookies.

Jeśli nie wyrażasz zgody na wykorzystywanie cookies w niniejszym Serwisie, prosimy o zmianę ustawień w przeglądarce lub opuszczenie Serwisu.

Polityka prywatności