Wydarzenia

Program został podzielony na kwartały tematyczne, zaś pierwszy z nich, Zimowanie, skupia się na aspektach hibernacji i długotrwałych procesach zachodzących w naturze. Podczas Zimowania zaprezentujemy cztery prace wideo udostępnione przez młodych artystów i artystki oraz wypożyczone z kolekcji Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki. Prezentacji towarzyszy tekst kuratorski w formie poetyckiego eseju  .

 

Program cyklu Zimowanie

15 stycznia – 4 lutego, Węgiel, Ewelina Węgiel

5–25 lutego, Elektromontaż, Łukasz Rygał

26 lutego – 18 marca, To jest Klara, a to ja jestem Pico, Marta Deskur z kolekcji Zachęty — Narodowej Galerii Sztuki

19 marca – 9 kwietnia, Jawa, wro wrzesińska

^{Kadr z filmu Węgiel, Ewelina Węgiel, 2024, dzięki uprzejmości artystki}

Zimowanie rozpoczyna wideo Eweliny Węgiel. W swojej pracy Węgiel artystka eksploruje kopalnię jako miejsce, w którym splatają się historie ludzkie i nieludzkie, przeszłość i teraźniejszość. Bełchatowska kopalnia odkrywkowa – jedno z najbardziej zdewastowanych przez człowieka miejsc – staje się dla artystki punktem wyjścia do refleksji nad przemianami społecznymi, duchowością oraz znaczeniem opowieści związanych z przestrzeniami eksploatowanymi i opuszczonymi.

Drugą w cyklu będzie Elektromontaż autorstwa Łukasza Rygała – kolaż wideo, dokumentujący przejazd krakowskiej linii tramwajowej przez zawładnięte ogniem pejzaże z gry Fallout: New Vegas.

Zimowa zjawa nieprzewidywalnego dziecięcego krzyku, zawiśnie nad odwiedzającymi Plac Unii, podczas projekcji kolejnej pracy – To jest Klara, a to ja jestem Pico autorstwa Marty Deskur. Film przygląda się relacjom z dziećmi, które przepełnione są humorem, niewygodą, cukierkowością i nieokiełznaniem. Protagoniści filmu to kilkuletni siostrzeńcy Deskur, których fotograficzne portrety z kolekcji Fundacji wiszą obok Ekranu w sali konferencyjnej .

Jako ostatnią w ramach Zimowania zobaczymy pracę wro wrzesińskiej Jawa – animację 3D, która powstała jako wizualna warstwa do piosenki spalarnii i ehh hhhahha o tym samym tytule jako niezdefiniowane „nie-miejsce” o wizualnej miękkości, a zarazem dziwności, które mogłoby stać się światem bez narzuconych granic i oczekiwań.

 

Weronika Zalewska

Artystka, badaczka i poetka mieszkająca w Warszawie. Absolwentka Wydziału Sztuki Mediów na warszawskiej ASP oraz Autonomicznego Formowania na KASK w Gandawie. Interesuje się różnorodnymi formami sprawczości, komunikacji i opowieści w dzisiejszym świecie, szczególnie w kontekście translokalnego dialogu i ruchów wyzwoleńczych. Interesują ją praktyki wspólnotowości oraz feministyczne akty uziemiania. Uprawia sztukę wideo na przecięciu dokumentu i fikcji spekulatywnej. Jej prace były pokazywane m.in. w MSN Warszawa, Galerii Arsenał w Białymstoku, BWA Wrocław czy na Biennale Performansu w Wilnie. Związana z Biurem Usług Postartystycznych. 

Ewelina Węgiel

Artystka multimedialna zainteresowana quasi-dokumentalną pracą, która umożliwia jej kontakt z różnymi ludzkimi i nieludzkimi społecznościami. Razem z nimi przygląda się współczesnym intuicjom w kontekście rzeczywistości po końcu świata. Kluczowy jest dla niej proces, wszystkie jej projekty są długoterminowe. Rozwija relacje z ludzkimi i nie-ludzkimi aktorkami, by jak najbardziej kompleksowo zrozumieć interesujący ją temat. Mieszka i pracuje w Europie Wschodniej, bo tylko tutejsze widma jest w stanie mapować i podążać za nimi.

Łukasz Rygał

Artysta wizualny, student Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz absolwent kierunku Rachunkowość na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. Specjalizuje się w wideo i animacji, a także w tradycyjnych technikach rysunkowych i malarskich. Rezygnując z hierarchizacji treści, w swoich pracach cytuje i dekonstruuje motywy z kultury popularnej, nawiązując do gier komputerowych i kina. W 2023 roku odbył półroczne stypendium w Estonii (Tallin), gdzie badał relacje między naturą i technologią. Lubi: naleśniki, spać i grać na komputerze.

Marta Deskur

Autorka prac wideo i fotografii, malarka. Studiowała w École supérieure d’art d’Aix-en-Provence (ESAAix). Wybór formy i środka wyrazu zależy u niej od problematyki danej pracy – raz wykorzystuje kafelki ceramiczne, innym razem wydaje książki albo tworzy strony internetowe. Jej fotografie wyróżnia neutralne tło, na którym artystka pozostawia tylko istotne elementy przedstawienia – człowieka lub grupy postaci. Często podejmuje problematykę społeczną, tworzy także alternatywne mitologie, gra symbolami, czasem wykorzystuje ikonografię chrześcijańską. 

wro wrzesińska

(they/them) Mieszkaj w Berlinie, gdzie pracuje z nowymi mediami i technologiami kreatywnymi jak animacja 3D, video, mapping projekcyjny oraz programowanie wizualne. Jest częścią kolektywu ( ) s-p-a-c-e. W swojej praktyce tworzy na styku syntetycznej fantazji i hiperrealnej dotykowości, eksplorując materialność, cielesność i ich percepcje w środowisku cyfrowym. Ukończyli studia licencjackie na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi na kierunku Komunikacja Wizualna.