Gizela Mickiewicz
Ways Back
FSP ING 0166
Praca należy do cyklu Masa i stan, na który składają się obiekty rzeźbiarskie odnoszące się do stanów wewnętrznych człowieka. Gizela Mickiewicz poddaje analizie zarówno przedmioty codziennego użytku, jak i materiały, z których one powstają, oraz ich wzajemne relacje, by potem połączyć rozsypane i niepasujące do siebie elementy w nowe formy. Artystka pieczołowicie wyszukuje i wybiera nietypowe, nowoczesne materiały, z których tworzy swoje prace. Czasem są to innowacyjne tworzywa, które pojawiają się na rynku budowlanym, ale z różnych powodów nie znajdują powszechnego zastosowania, wobec czego ich potencjał nie zostaje wykorzystany. Za pomocą kształtów, faktur i fizycznych właściwości materiałów użytych przy produkcji danego obiektu artystka budzi skojarzenia przywołujące najgłębiej skrywane emocje. W przypadku pracy Ways Back jest to nawiązanie do stanu, którego można doświadczyć w momencie powrotu po długiej nieobecności, kiedy własny dom początkowo wydaje się obcym miejscem.
Gizela Mickiewicz
ur. 1984, Złotów
Rzeźbiarka, autorka instalacji i rysunków. Absolwentka edukacji artystycznej na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W swojej twórczości wykorzystuje przedmioty codziennego użytku oraz materiały, z których są produkowane – interesuje ją, jak powstały, do czego służą i jak są przekształcane przez użytkowników. Artystka rozkłada przedmioty na poszczególne etapy produkcji i zmienia ich kolejność. Często wytwarza sytuację konfliktową pomiędzy wybranymi rzeczami, zestawiając je wbrew logice codziennego użycia albo pozbawia je użyteczności, jak w swoim dyplomie, w ramach którego stworzyła taboret z płytą siedziskową podtrzymywaną za pomocą wykałaczki. Zwykle wybiera obiekty, które noszą ślady zużycia – artystka poddaje je renowacji, a następnie na powrót postarza; jeśli zaś są nowe, poddaje je działaniu upływającego czasu. Mieszka i pracuje w Warszawie.
ur. 1984, Złotów
Rzeźbiarka, autorka instalacji i rysunków. Absolwentka edukacji artystycznej na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W swojej twórczości wykorzystuje przedmioty codziennego użytku oraz materiały, z których są produkowane – interesuje ją, jak powstały, do czego służą i jak są przekształcane przez użytkowników. Artystka rozkłada przedmioty na poszczególne etapy produkcji i zmienia ich kolejność. Często wytwarza sytuację konfliktową pomiędzy wybranymi rzeczami, zestawiając je wbrew logice codziennego użycia albo pozbawia je użyteczności, jak w swoim dyplomie, w ramach którego stworzyła taboret z płytą siedziskową podtrzymywaną za pomocą wykałaczki. Zwykle wybiera obiekty, które noszą ślady zużycia – artystka poddaje je renowacji, a następnie na powrót postarza; jeśli zaś są nowe, poddaje je działaniu upływającego czasu. Mieszka i pracuje w Warszawie.