Kolekcja

Pawła Susida nie interesuje przedstawianie ludzi i rzeczy. „Każde konkurowanie z fotografią i filmem za pomocą deformującej wszystko ręki wydało mi się pretensjonalne” – stwierdził artysta na początku swojej drogi twórczej. Zaczął więc malować pełne podtekstów i często dowcipne obrazy przy użyciu prostych form i wyrażonej słowami treści. O pracy Stażewski i Strzemiński mylą mi się mówi: „Namalowałem to w celu potwierdzenia swojej metody komunikowania się z widzem”. Jest to jeden z wczesnych obrazów z serii z takim samym napisem – podobne należą do zbiorów Muzeum Narodowego w Szczecinie i Muzeum Sztuki w Łodzi, inne znajdują się w kolekcjach prywatnych. Praca powstała pod koniec lat 80. i stanowi wyjątek w kolekcji Fundacji, budowanej z dzieł powstałych po 1990 roku.

Malarz, autor rysunków, pedagog. Absolwent Wydziału Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie obecnie wykłada na Wydziale Sztuki Mediów. Od połowy lat 80. tworzy obrazy złożone ze słów i elementów abstrakcji geometrycznej. Wykorzystywane w nich szablonowe napisy są osobistymi, często dowcipnymi komentarzami na temat historii i rynku sztuki, życia artystycznego oraz rzeczywistości społecznej. „Coś dawno nie widziałem cię na wystawie sztuki współczesnej”, „Maluję obrazy nawet drugi raz, jeśli są ładne” – zapisuje na płótnach Susid. W latach 1984–1992 prowadził Galerię Młodych na warszawskich Bielanach. Jest laureatem Nagrody im. Jana Cybisa za 2011 rok. Nominowany do Paszportów „Polityki” (2000 i 2006). Mieszka i pracuje w Warszawie.