Maria Loboda
bez tytułu, z serii The Evolution of Kings
FSP ING 0237
Cykl The Evolution of Kings (Ewolucja królów) powstał na wystawę Lobody Havoc in the Heavenly Kingdom (Spustoszenie w Królestwie Niebieskim) w Kunsthalle Basel, która poruszała wątki starożytnych kultów królów i bóstw, podtrzymujących historyczne struktury władzy. Tytuł cyklu pochodzi z książki antropologicznej J.G. Frazera Złota gałąź. Studia z magii i religii (1890). Na fotografiach w nonszalanckich pozach prezentowane są eleganckie buty i mankiety spodni garniturowych. Klasyki męskiej mody, nieśmiertelne atrybuty bankierów i polityków – tyle że całe pokryte błotem. „Nie wiem, czemu mam na ich punkcie taką obsesję, ale biznesmeni są dla mnie jak awatary albo rycerze jakiegoś dziwnego zakonu. Chętnie projektuję na nich niemoralność, dzikość i wariactwo” – mówi artystka w jednym z wywiadów. Błyszczące buty w lśniącym błocie – wystarczy, żeby uruchomić wyobraźnię. Czy to jakiś rodzaj fetyszu znudzonych finansistów? Filmowi gangsterzy, którzy kopią płytki grób na bagnach? Kto próbuje wepchnąć się do „królestwa niebieskiego” z brudnymi buciorami?
Maria Loboda
ur. 1979, Kraków
Artystka wizualna. Tworzy zagadkowe, wieloelementowe instalacje, obiekty rzeźbiarskie, fotografie, prace graficzne i rysunkowe o intrygujących tytułach. Inspiracją i punktem wyjścia są dla niej często dzieła literackie albo mało znane fakty historyczne. Loboda buduje wystawy jak opowieści bez początku i końca, wchodząc w dialog z historią i architekturą miejsca. Sięga po zapomniane symbole, kody i ikonografie. Przygląda się dominującym narracjom, systemom władzy i ich materialnym atrybutom – od starożytnych egipskich monarchii, przez brytyjską burżuazję, po współczesną figurę międzynarodowego „rekina biznesu” – uprawiając rodzaj spekulatywnej archeologii współczesności. Jej prace były prezentowane m.in. na Documenta 13 w Kassel (2012) i 58. Biennale w Wenecji (2019). Mieszka i pracuje w Berlinie i Krakowie.
ur. 1979, Kraków
Artystka wizualna. Tworzy zagadkowe, wieloelementowe instalacje, obiekty rzeźbiarskie, fotografie, prace graficzne i rysunkowe o intrygujących tytułach. Inspiracją i punktem wyjścia są dla niej często dzieła literackie albo mało znane fakty historyczne. Loboda buduje wystawy jak opowieści bez początku i końca, wchodząc w dialog z historią i architekturą miejsca. Sięga po zapomniane symbole, kody i ikonografie. Przygląda się dominującym narracjom, systemom władzy i ich materialnym atrybutom – od starożytnych egipskich monarchii, przez brytyjską burżuazję, po współczesną figurę międzynarodowego „rekina biznesu” – uprawiając rodzaj spekulatywnej archeologii współczesności. Jej prace były prezentowane m.in. na Documenta 13 w Kassel (2012) i 58. Biennale w Wenecji (2019). Mieszka i pracuje w Berlinie i Krakowie.