Kolekcja

Prace z cyklu Moje rysunki to taki mój pamiętnik są pokłosiem wystawy Anny Okrasko Malarki – żony dla malarzy, która pokazywana była w 2003 roku na korytarzach warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Na pomalowanych na różowo ścianach pojawiły się odbite z szablonu napisy, wśród nich: „Artystki nie mają ładnych zadbanych dłoni, dziewczyny z malarstwa są brudne”. W serii rysunków na papierze Okrasko ironizuje na temat kobiecych wątków w sztuce, ale porusza także wątki intymności jako pola inspiracji dla artystek drugiej połowy XX wieku, jak Tracey Emin czy Sophie Calle.

Malarka, rzeźbiarka, autorka instalacji i akcji artystycznych. Studiowała malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Leona Tarasewicza i w Piet Zwart Institute w Akademii Willema de Kooninga w Rotterdamie. Jej dyplomowy cykl Mój profesor maluje w paski, a ja w groszki, bo to jest bardziej dziewczęce z 2004 roku to dobitna deklaracja artystycznych zainteresowań. Podejmuje wątki prywatne, feministyczne, społeczne oraz te, których tematem jest produkcja dzieł i rynek sztuki. W swoich pracach często używa tekstu, prostych form i intensywnych kolorów. Mieszka i pracuje w Berlinie.