Paulina Ołowska
Wspomnienie lata
FSP ING 0050
Dziewczęca sylwetka na pastelowym tle, z sukienką i włosami rozwianymi delikatnym wiatrem, oddaje nastrój starych magazynów o modzie, euforię wakacyjnych podroży i młodzieńczych marzeń. Inspiracją do powstania pracy Pauliny Ołowskiej były fotografie mody z popularnego w latach 60. pisma „Ty i Ja”. Według artystki lansował on optymistyczną wizję świata w sposób nieprzystający do trudnych czasów. To jeden z najbardziej uwodzicielskich obrazów, jakie powstały w Polsce pod koniec lat 90. – beztroski, ale zarazem sentymentalny, kuszący i melancholijny.
Paulina Ołowska
ur. 1976, Gdańsk
Malarka, autorka kolaży, prac wideo, fotografii i performansów. Absolwentka School of the Art Institute of Chicago (SAIC) i Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Fascynuje się przedwojenną awangardą oraz sztuką użytkową z lat 60. i 70. XX wieku. Jej prace stanowią nostalgiczne powroty do przeszłości, w której artystka odkrywa na nowo zapomniane postacie. Bohaterkami jej obrazów są najczęściej kobiety, a silną inspirację stanowi także estetyka Europy Środkowo-Wschodniej w czasach komunizmu, której źródła artystka odnajduje w magazynach i czasopismach o modzie z epoki. We współpracy z Fundacją Galerii Foksal sfinansowała i zorganizowała renowację neonu „Siatkarka” przy placu Konstytucji w Warszawie. W 2016 roku trafiła na listę najbardziej wpływowych ludzi kultury przygotowaną przez „The New York Times”. Brała udział w 50. Międzynarodowej Wystawie Sztuki – La Biennale di Venezia (2003), a także w 9. Biennale w Stambule (2005), 5. Biennale w Berlinie (2008) oraz Manifesta 11 (2016). Mieszka i pracuje w Rabie Niżnej.
ur. 1976, Gdańsk
Malarka, autorka kolaży, prac wideo, fotografii i performansów. Absolwentka School of the Art Institute of Chicago (SAIC) i Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Fascynuje się przedwojenną awangardą oraz sztuką użytkową z lat 60. i 70. XX wieku. Jej prace stanowią nostalgiczne powroty do przeszłości, w której artystka odkrywa na nowo zapomniane postacie. Bohaterkami jej obrazów są najczęściej kobiety, a silną inspirację stanowi także estetyka Europy Środkowo-Wschodniej w czasach komunizmu, której źródła artystka odnajduje w magazynach i czasopismach o modzie z epoki. We współpracy z Fundacją Galerii Foksal sfinansowała i zorganizowała renowację neonu „Siatkarka” przy placu Konstytucji w Warszawie. W 2016 roku trafiła na listę najbardziej wpływowych ludzi kultury przygotowaną przez „The New York Times”. Brała udział w 50. Międzynarodowej Wystawie Sztuki – La Biennale di Venezia (2003), a także w 9. Biennale w Stambule (2005), 5. Biennale w Berlinie (2008) oraz Manifesta 11 (2016). Mieszka i pracuje w Rabie Niżnej.