Karolina Breguła
ur. 1979, Katowice
artystka, tworzy filmy i fotografie, jest też autorką instalacji i akcji w przestrzeni publicznej. Absolwentka PWSFTviT w Łodzi, gdzie w 2016 uzyskała stopień doktora. Studiowała również w szkole fotograficznej GFU przy Folkuniversitetet w Sztokholmie, oraz na Europejskiej Akademii Fotografii w Warszawie. W swoich pracach porusza zarówno tematykę statusu dzieła sztuki i języka, jakim o sztuce się opowiada, jak i kwestie społeczno-polityczne w czasach gospodarczej niestabilności i społecznego niepokoju. Na przecięciu tych dwóch tematów pojawia się pytanie o sprawczość sztuki. Prace Breguły często mają charakter partycypacyjny i eksponowane są tak, by zachęcić widzów do aktywnego odbioru. Jej filmy pokazywane są zarówno na festiwalach filmowych jak i na wystawach sztuki współczesnej. W 2013 roku zdobyła drugą nagrodę konkursu Spojrzenia, a film Fire-Followers był pokazywany na 55. Biennale Sztuki w Wenecji (pawilon Rumunii). Od kilku lat artystka dzieli czas między Tajwan a Polskę, gdzie prowadzi Pracownię Filmu Krytycznego na Akademii Sztuki w Szczecinie.
廣場 Skwer
FSP ING 0190
Głównego bohatera Skweru nie zobaczymy przez cały film. To pomnik, ukryty w gęstych krzakach pośrodku tytułowego skweru. Okoliczni mieszkańcy nie pamiętają, czy na skwerze faktycznie znajduje się pomnik, i co właściwie upamiętnia – do czasu, aż pewnego dnia z zarośli zaczyna wydobywać się cichy głos. Śpiew rzeźby, początkowo miły dla ucha, zaczyna budzić ich niepokój gdy słowa piosenki stają się wyraźne: „chciałabym zadać wam pytanie”. Gdy zaproszenie do rozmowy staje się zbyt natarczywe by dłużej je ignorować, niepokój zmienia się w zbiorową agresję. Mała społeczność nie chce konfrontować się ze swoją historią – pytanie, którego wszyscy się boją, nigdy nie będzie miało szansy paść. Breguła miesza konwencje i burzy narracyjne porządki; fabularne sceny z tajwańskiego Tainan przeplatają się z materiałem w konwencji dokumentu nakręconym na azjatyckim targowisku w Warszawie. W tych ujęciach pojawia się sama artystka – by zdać relację z własnej bezsilności w obliczu wyzwania, które sobie stawia. Skwer to uniwersalna przypowieść o mechanizmach zbiorowej (nie)pamięci. Każda wspólnota, bez względu na położenie geograficzne, musi wciąż na nowo mierzyć się z lękiem i odpowiedzialnością za własną przeszłość.