Kolekcja

Twórca filmów, fotografii i instalacji, autor projektów interdyscyplinarnych, malarz i rysownik. Absolwent malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Współtwórca kolektywu artystyczno-kuratorskiego Latająca galeria szu szu (razem z Ivem Nikiciem i Piotrem Kopikiem). Wydawca i redaktor naczelny „DIK Fagazine”. We wczesnych pracach często sięgał do popkultury, wypracowując rozpoznawalny komiksowy styl – czarny kontur na białym tle. Źródłem inspiracji były nie tylko przypadkowe zdjęcia, ale także religijne obrazki, łączące w pracach artysty wątki gejowskie i erotyczne. W ostatnich latach namalował serię obrazów – kopii swoich rysunków z dzieciństwa. Równolegle do sztuki Radziszewski prowadzi działalność badawczą, popularyzatorską i wydawniczą związaną z polską kulturą gejowską. W 2015 roku założył Queer Archives Institute – organizację mającą na celu kolekcjonowanie i prezentowanie sztuki związanej z nurtem queer w Europie Środkowo-Wschodniej. W 2009 roku otrzymał Paszport „Polityki”. Brał udział m.in. w Biennale PERFORMA 13 w Nowym Jorku (2013). Mieszka i pracuje w Warszawie.

Cykl Ćwiczenia na równowagę odnosi się do rysunków instruktażowych zaczerpniętych ze starych podręczników dotyczących m.in. udzielania pierwszej pomocy. Postacie przedstawione na powstałych w pierwszej połowie XX wieku ilustracjach mają charakterystyczne dla tamtego okresu fryzury oraz namalowane w specyficzny sposób detale twarzy. U Karola Radziszewskiego instruktażowy cykl zamienia się w serię nieoczywistych przedstawień. Przenosząc na płótno odnalezione w starych książkach rysunki, artysta podkreśla umowność i kanoniczność przedstawień męskiej cielesności. Seria wpisuje się w rozwijane od czasów studiów zainteresowanie artysty męskim ciałem.

Film Karola Radziszewskiego powstał na bazie wywiadów z galerzystami, kuratorami i twórcami związanymi z amerykańską sceną artystyczną. Inspiracją do projektu był pobyt Natalii LL, ważnej postaci sztuki neoawangardowej, w Nowym Jorku w latach 70. Narracja filmu opiera się na wypowiedziach, często sprzecznych, osób wspominających obecność i działania polskiej artystki w Stanach Zjednoczonych, stawiając pytania dotyczące sztuki feministycznej i konceptualnej oraz roli płci w rozwoju kariery artystycznej. Innym ważnym wątkiem projektu Radziszewskiego jest kwestia funkcjonowania wschodnioeuropejskich artystów w globalnym świecie sztuki po upadku żelaznej kurtyny.

Harnasie w scenie tańca to bohaterowie baletu Karola Szymanowskiego, którego premiera odbyła się na deskach Opery Paryskiej w 1936 roku. Radziszewski sięga do archiwalnej sesji zdjęciowej androgenicznego Serga Lifara, tancerza i choreografa, który wcielił się w główną rolę. Wizualne inspiracje czerpie z uniwersum góralskiego folkloru – zakopiańskich drzeworytów Władysława Skoczylasa, ludowego malarstwa na szkle – ale i kubistycznej fascynacji prymitywizmem czy kompozycji Panien z Awinionu Picassa. Obraz po raz pierwszy zaprezentowany został podczas wystawy Mity w BWA Warszawa, preludium do której było włączenie sylwetki Szymanowskiego w cykl Poczet - zbiór portretów wybitnych nieheteronormatywnych postaci ze świata polskiej historii oraz kultury. W swoich badaniach nad queerową historiografią, Radziszewski prowadzi nas za kulisy budowania tożsamości narodowej, która jak każdy mit ma podwójne dno.