Kolekcja

Autor instalacji i akcji artystycznych. Absolwent Wydziału Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, studiował także na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu i Universität der Künste w Berlinie. Jest twórcą zaangażowanym społecznie, prowadzi działania dla grup zmarginalizowanych, realizując akcje przeciwko podziałom ekonomicznym i nierówności praw. W swoich projektach, jak Poczekalnia w krakowskim Bunkrze Sztuki, oddał przestrzeń galerii do użytku widzom, w wyniku czego powstała noclegownia dla bezdomnych. Jego mural Tato, nie płacz na katowickim familoku przypominał o problemie bezrobocia na Górnym Śląsku, a gdy zaproszono go na wystawę w poznańskim Arsenale, zażądał zrównania płac wszystkich pracowników galerii. Brał udział w 7. Biennale w Berlinie (2012). Jest laureatem „Spojrzeń 2017 – Nagrody Fundacji Deutsche Bank”. Mieszka i pracuje w Krakowie i Bytomiu.

W 2012 roku Łukasza Surowca zaproszono do udziału w pierwszej edycji festiwalu sztuki w przestrzeni publicznej w Sopocie, którego hasłem przewodnim był „kurort”. Artysta zaproponował projekt, w ramach którego planował zorganizować wakacyjny wyjazd do Trójmiasta dla kilku osób w kryzysie bezdomności. Organizatorzy odmówili jego realizacji, sugerując, by zaproponował coś „mniej kontrowersyjnego”. Za pieniądze ze swojego honorarium Surowiec kupił sztabę złota, rozbił ją i rozsypał na sopockiej plaży. Działanie to było gorzkim komentarzem do decyzji organizatorów, których nie zainteresował sprawczy aspekt sztuki. Można je również potraktować jako krytyczny głos na temat nadprodukcji artystycznej, skierowany w stronę instytucji kultury.