Kolekcja

Malarz, rysownik, twórca filmów i komiksów. Studiował architekturę na Politechnice Krakowskiej, skąd przeniósł się na malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych. Współtwórca grupy Ładnie (razem z m.in. Rafałem Bujnowskim i Marcinem Maciejowskim). Jego prace należą do kanonu nowego malarstwa europejskiego początku XXI wieku. Jest czołowym malarzem swojego pokolenia, ma wielu naśladowców. W 2006 roku zajął pierwsze miejsce w rankingu 100 najważniejszych młodych artystów z całego świata opublikowanym w renomowanym magazynie sztuki „Flash Art”. W jego twórczości znaleźć można banalne sceny z codziennego życia i obrazy znane z telewizji, prasy, internetu czy kina. Tworzy malarstwo dokumentalne, niekiedy sięgając do wydarzeń ważnych dla dziejów ludzkości. We współpracy ze swoją żoną Anką wyreżyserował kilka filmów pełnometrażowych. Filmy powstały na taśmach 8 i 16 mm, często w formie poetyckich obrazów bez fabuły, w których ważnym elementem jest muzyka. W 2006 roku Sasnal zdobył Europejską Nagrodę Artystyczną Vincenta van Gogha. Brał udział w 5. Biennale w Berlinie (2008) i 31. Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej w São Paulo (2014). Mieszka i pracuje w Krakowie.

Artysta przedstawia zagadkową scenę. Być może to typowa wytwórnia słoików, a może – co sugerują białe kitle pracownic – fabryka środków chemicznych. Skrótowy sposób malowania i uproszczona kolorystyka sugerują zabieg dokumentalny, a nie celowe budowanie narracji. Wilhelm Sasnal jest dokumentalistą. W jednym z wywiadów powiedział: „Znajduję bardzo dużo pretekstów do malowania. Mam z tym problem, żeby wszystkiemu nie ulegać. Czuję się niezwykle podatny na obrazy. (…) Teraz bardziej koncentruję się na procesie malowania, ale to nie znaczy, że tego nie porzucę na rzecz szybkich, powierzchownych obrazów”.

Malarski świat Wilhelma Sasnala sięga głęboko w indywidualną i zbiorową pamięć historyczną. Twórczość ta ma siłę anarchistycznego manifestu. W obrazie z podtytułem Księżyc, namalowanym na podstawie archiwalnego zdjęcia dokumentalnego, widzimy moment „wielkiego kroku ludzkości”. Artysta wybrał i utrwalił na płótnie historyczne wydarzenie, przekazując je w enigmatycznej, niejednoznacznej formie. Widoczne ślady pociągnięć pędzla i redukcja motywów sugerują, że jest to praca dokumentalna, powstająca szybko i podobnie do obrazu fotograficznego.