Zuzanna Bartoszek

ur. 1993, Poznań

Artystka wizualna, poetka. Jej praktyka obejmuje malarstwo olejne, rysunek, poezję, performance. Artystka nawiązuje do tradycji egzystencjalizmu, a równocześnie porusza problemy bardzo współczesne: kreowanie i upublicznianie własnego wizerunku czy stosunek do nowinek technicznych. Jeśli używa humoru, to w formie prowokacyjnego dekadentyzmu. Bartoszek opublikowała dwa tomy poetyckie – „Niebieski dwór” (Disastra Publishing, 2016), i „Klucz wisi na słońcu” (WBPiCAK, 2021). Na Zuzannie Bartoszek wzorowana jest główna bohaterka filmu Łukasza Rondudy „Serce miłości” (2017). Mieszka i pracuje w Warszawie

Ukośny spacer po Pendolino

2021, olej, płótno, 120x100 cm

Artystkę fascynuje futurystyczna, rozciągnięta perspektywa korytarza pociągu Pendolino. Poszczególne elementy wyposażenia pociągu, takie jak profile foteli bądź zamocowane na nich rączki, przypominają jej kształty i motywy secesyjne. Zrytmizowane geometryczne kształty i bladozielona poświata mogą przywodzić też na myśl lata 20. XX wieku – estetykę art déco czy scenografię filmów z nurtu ekspresjonizmu niemieckiego, które (jak „Metropolis” Fritza Langa) prezentowały często przyszłość jako industrialną dystopię. Szczególna zdolność do wychyleń ujętego w perspektywie tunelowej pociągu zaznaczona jest poprzez ukośną sylwetkę kobiecej postaci – autoportretu artystki. W obrazach Bartoszek często pojawiają się wnętrza i przedmioty jak najbardziej współczesne, ale poddane retrofuturystycznej stylizacji lub przefiltrowane przez estetykę historycznych stylów malarskich. Szczególnie bliski jest jej nurt ekspresjonizmu oraz jego przywołania w sztuce drugiej połowy XX wieku.

 

Przepraszam

2020, olej, płótno, 30 x 40 cm

Przepraszam to jeden z wielu tworzonych przez artystkę autoportretów. Przedstawia stan psychiczny po ataku złości. Akt agresji wymierzony w bliską osobę i towarzyszące mu negatywne emocje symbolizowane są przez sprzęt bojowy – samolot, helikopter oraz czołg. Zawstydzony profil bohaterki i tytuł obrazu Przepraszam sugerują, że wybuchowi towarzyszą wyrzuty sumienia. Bartoszek zwykle nadaje swoim pracom sugestywne tytuły, które mają pokierować odbiorcę w stronę konkretnej interpretacji. Mimo niewielkich rozmiarów i szkicowej kompozycji, płótno ma duży ładunek emocjonalny – co podkreśla ekspresyjna kreska i płomienna kolorystyka. To jeden z pierwszych obrazów namalowanych przez artystkę w technice olejnej.

Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych zgodnie z Polityką prywatności. Jeśli nie wyrażasz zgody, prosimy o wyłącznie cookies w przeglądarce. Więcej →

Zmiany w Polityce Prywatności


Zgodnie z wymogami prawnymi nałożonymi przez Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE, w niniejszym Serwisie obowiązuje nowa Polityka prywatności, w której znajdują się wszystkie informacje dotyczące zbierania, przetwarzania i ochrony danych osobowych użytkowników tego Serwisu.

Przypominamy ponadto, że dla prawidłowego działania serwisu używamy informacji zapisanych w plikach cookies. W ustawieniach przeglądarki internetowej można zmienić ustawienia dotyczące plików cookies.

Jeśli nie wyrażasz zgody na wykorzystywanie cookies w niniejszym Serwisie, prosimy o zmianę ustawień w przeglądarce lub opuszczenie Serwisu.

Polityka prywatności