Kolekcja

Rzeźbiarka, autorka instalacji wideo i fotograficznych oraz działań performatywnych. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i w École Cantonale d’Art du Valais w Sierre (Szwajcaria). Córka malarki Marii Anto. W swojej twórczości sięga po tematy pamięci i tożsamości, eksperymentuje z tworzywami i obiektami, m.in. takimi jak wata cukrowa, mgła, a nawet skarpetki, które stają się dla niej materiałem rzeźbiarskim. Twórczyni warszawskiej galerii lokal_30. Laureatka nagrody The Best Artist ArtVilnius ‘16 oraz finalistka przyznawanej w Jerozolimie Adi Prize for Art 2003. Nominowana do Paszportów „Polityki” (1998, 1999, 2002) i nagrody Art in the City w Brukseli (2010), uhonorowana tytułem „50 Śmiałych 2018 roku” przez tygodnik „Wysokie Obcasy”. Brała udział w Biennale w Stambule (1992), Biennale w Sydney (1993), Biennale w Liverpoolu (1998) oraz w 54. Międzynarodowej Wystawie Sztuki – La Biennale di Venezia (2011). Mieszka i pracuje w Warszawie.

Zuzanna Janin przez wiele lat fotografowała kobiety w swojej rodzinie, równolegle eksperymentując z techniką laminowanych zdjęć. Ujęcia całych sylwetek lub poszczególnych części ciała – własnych, jej córki, matki, babki i innych spokrewnionych osób – artystka zatapiała w przezroczystym tworzywie i nakładała jedne na drugie, tworząc w ten sposób rzeźbiarskie obiekty fotograficzne. W innych pracach laminowała też fragmenty swojego ciała: paznokcie, włosy i martwy naskórek. Idź za mną, zmień mnie, już czas należy do wczesnych prac, w których Janin podejmuje wątki przemijania i pamięci.

Zuzanna Janin przez wiele lat fotografowała kobiety w swojej rodzinie, równolegle eksperymentując z techniką laminowanych zdjęć. Ujęcia całych sylwetek lub poszczególnych części ciała – własnych, jej córki, matki, babki i innych spokrewnionych osób – artystka zatapiała w przezroczystym tworzywie i nakładała jedne na drugie, tworząc w ten sposób rzeźbiarskie obiekty fotograficzne. W innych pracach laminowała też fragmenty swojego ciała: paznokcie, włosy i martwy naskórek. Idź za mną, zmień mnie, już czas należy do wczesnych prac, w których Janin podejmuje wątki przemijania i pamięci.