Kolekcja

Rzeźbiarka, autorka performansów, filmów, fotografii, instalacji wideo oraz akcji artystycznych. Absolwentka Wydziału Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jest jedną z najważniejszych przedstawicielek nurtu sztuki krytycznej. Jej praca dyplomowa – Piramida zwierząt zrealizowana w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego w 1993 roku – odbiła się szerokim echem w mediach głównego nurtu. W swojej twórczości zadaje fundamentalne pytania dotyczące życia i śmierci, dotykając kwestii cielesności, tożsamości, moralności i przemijania. Nie boi się poruszać tematów tabu i naruszać konwencji społecznych, wzbudzając kontrowersje i mierząc z gwałtownymi reakcjami publiczności. W 1999 roku reprezentowała Polskę na 48. Biennale Sztuki w Wenecji, gdzie za instalację wideo Łaźnia męska otrzymała honorowe wyróżnienie. Prace Kozyry były wielokrotnie nagradzane i wystawiane w muzeach i instytucjach na całym świecie. W 2012 roku artystka utworzyła Fundację Katarzyny Kozyry, która koncentruje swoje działania na wspieraniu aktywności kobiet w obszarze kultury i sztuki. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Fotografia należy do cyklu Lou Salomé, który Kozyra zrealizowała w 2005 roku w Wiedniu. Na cykl składa się performans dokamerowy i seria zdjęć, w których artystka wciela się w postać Lou Salomé – pisarki i psychoanalityczki, uczennicy Sigmunda Freuda, oraz ikony wiedeńskich kręgów artystycznych przełomu XIX i XX wieku. Kompozycja pracy wzorowana jest na zdjęciu z 1882 roku przedstawiającym Lou Salomé powożącą wózkiem zaprzężonym w filozofów Paula Rée oraz Friedricha Nietzschego. Komiczna scena została zaaranżowana przez Nietzschego niedługo po tym, jak Lou Salomé odrzuciła oświadczyny obu mężczyzn. Katarzyna Kozyra wciela się w historyczną postać kobiecą, która mimo wybitnej inteligencji, dorobku, oraz niekwestionowanego wpływu na życie i twórczość najsłynniejszych myślicieli epoki, została zepchnięta na margines historii. Artystce towarzyszą postacie ubrane w kostiumy psów (wabiących się Rilke i Nietzsche), które poddaje tresurze. Psie maski w karykaturalny sposób przywołują rysy twarzy słynnego poety i filozofa. Kozyra–Salomé jest posągowa i dominująca, a podporządkowane jej stworzenia niezgrabne i komiczne. To dowcipny, ale triumfalny odwet na męskocentrycznej narracji historycznej.