Zuzanna Janin

ur. 1961, Warszawa

Rzeźbiarka, autorka instalacji wideo i fotograficznych oraz działań performatywnych. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i w École Cantonale d’Art du Valais w Sierre (Szwajcaria). Córka malarki Marii Anto. W swojej twórczości sięga po tematy pamięci i tożsamości, eksperymentuje z tworzywami i obiektami, m.in. takimi jak wata cukrowa, mgła, a nawet skarpetki, które stają się dla niej materiałem rzeźbiarskim. Twórczyni warszawskiej galerii lokal_30. Laureatka nagrody The Best Artist ArtVilnius ‘16 oraz finalistka przyznawanej w Jerozolimie Adi Prize for Art 2003. Nominowana do Paszportów „Polityki” (1998, 1999, 2002) i nagrody Art in the City w Brukseli (2010), uhonorowana tytułem „50 Śmiałych 2018 roku” przez tygodnik „Wysokie Obcasy”. Brała udział w Biennale w Stambule (1992), Biennale w Sydney (1993), Biennale w Liverpoolu (1998) oraz w 54. Międzynarodowej Wystawie Sztuki – La Biennale di Venezia (2011). Mieszka i pracuje w Warszawie.

Idź za mną, zmień mnie, już czas (I)

1997, c-print, pleksi, 200 × 70 × 8 cm

Zuzanna Janin przez wiele lat fotografowała kobiety w swojej rodzinie, równolegle eksperymentując z techniką laminowanych zdjęć. Ujęcia całych sylwetek lub poszczególnych części ciała – własnych, jej córki, matki, babki i innych spokrewnionych osób – artystka zatapiała w przezroczystym tworzywie i nakładała jedne na drugie, tworząc w ten sposób rzeźbiarskie obiekty fotograficzne. W innych pracach laminowała też fragmenty swojego ciała: paznokcie, włosy i martwy naskórek. Idź za mną, zmień mnie, już czas należy do wczesnych prac, w których Janin podejmuje wątki przemijania i pamięci.

Idź za mną, zmień mnie, już czas (II)

1997, c-print, pleksi, 200 × 70 × 8 cm

Zuzanna Janin przez wiele lat fotografowała kobiety w swojej rodzinie, równolegle eksperymentując z techniką laminowanych zdjęć. Ujęcia całych sylwetek lub poszczególnych części ciała – własnych, jej córki, matki, babki i innych spokrewnionych osób – artystka zatapiała w przezroczystym tworzywie i nakładała jedne na drugie, tworząc w ten sposób rzeźbiarskie obiekty fotograficzne. W innych pracach laminowała też fragmenty swojego ciała: paznokcie, włosy i martwy naskórek. Idź za mną, zmień mnie, już czas należy do wczesnych prac, w których Janin podejmuje wątki przemijania i pamięci.

Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych zgodnie z Polityką prywatności. Jeśli nie wyrażasz zgody, prosimy o wyłącznie cookies w przeglądarce. Więcej →

Zmiany w Polityce Prywatności


Zgodnie z wymogami prawnymi nałożonymi przez Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE, w niniejszym Serwisie obowiązuje nowa Polityka prywatności, w której znajdują się wszystkie informacje dotyczące zbierania, przetwarzania i ochrony danych osobowych użytkowników tego Serwisu.

Przypominamy ponadto, że dla prawidłowego działania serwisu używamy informacji zapisanych w plikach cookies. W ustawieniach przeglądarki internetowej można zmienić ustawienia dotyczące plików cookies.

Jeśli nie wyrażasz zgody na wykorzystywanie cookies w niniejszym Serwisie, prosimy o zmianę ustawień w przeglądarce lub opuszczenie Serwisu.

Polityka prywatności