Kolekcja

Stanisław Fijałkowski

Obraz dla Walerii

1993, olej, płótno, 116 × 85 cm

Malarstwo Stanisława Fijałkowskiego jest lapidarne, poetyckie i instynktowne. Dominują w nim zgeometryzowane abstrakcyjne formy, dla których punktem wyjścia są wątki duchowe i przeżycia wewnętrzne. Artysta nie zdradza zainteresowania materialnością, zamiast tego pokazuje, że świat nie kończy się na przedmiotach i sprawach praktycznych. Taki jest intymny cykl obrazów dla Walerii, który Fijałkowski poświęcił swojej żonie. Przestrzeń i atmosfera dzieła z kolekcji Fundacji zbudowane zostały przy użyciu światła. Pastelowe, prawie monochromatyczne płótno to mikrokosmos otwarty na interpretacje.

Stanisław Fijałkowski

ur. 1922, Zdołbunów (obecnie Zdołbuniw, Ukraina) - zm. 2020, Warszawa

Malarz, artysta grafik. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie Akademia Sztuk Pięknych), później profesor na macierzystej uczelni. Jako swojego najważniejszego nauczyciela wskazuje Władysława Strzemińskiego. W abstrakcyjnych pracach z lat 50. Fijałkowski odwoływał się początkowo zarówno do awangardy i konstruktywizmu, jak i do kubizmu, operował formami geometrycznymi. Potem na swoje płótna wprowadził symbole i liczby, by w latach 80. rozpocząć wieloletni cykl prac monochromatycznych lub operujących ograniczoną paletą barw. Przestał również je tytułować, zwykle podpisując tylko datą lub dedykacją. Artysta przetłumaczył na język polski pisma teoretyczne Wassilego Kandinskiego. Reprezentował Polskę na 10. Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej w São Paulo (1969) i na 36. Międzynarodowej Wystawie Sztuki – La Biennale di Venezia (1972). Jest laureatem Nagrody im. Jana Cybisa (1990). Doctor honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, odznaczony również Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2013).

ur. 1922, Zdołbunów (obecnie Zdołbuniw, Ukraina) - zm. 2020, Warszawa

Malarz, artysta grafik. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie Akademia Sztuk Pięknych), później profesor na macierzystej uczelni. Jako swojego najważniejszego nauczyciela wskazuje Władysława Strzemińskiego. W abstrakcyjnych pracach z lat 50. Fijałkowski odwoływał się początkowo zarówno do awangardy i konstruktywizmu, jak i do kubizmu, operował formami geometrycznymi. Potem na swoje płótna wprowadził symbole i liczby, by w latach 80. rozpocząć wieloletni cykl prac monochromatycznych lub operujących ograniczoną paletą barw. Przestał również je tytułować, zwykle podpisując tylko datą lub dedykacją. Artysta przetłumaczył na język polski pisma teoretyczne Wassilego Kandinskiego. Reprezentował Polskę na 10. Międzynarodowym Biennale Sztuki Współczesnej w São Paulo (1969) i na 36. Międzynarodowej Wystawie Sztuki – La Biennale di Venezia (1972). Jest laureatem Nagrody im. Jana Cybisa (1990). Doctor honoris causa Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, odznaczony również Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2013).

Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych zgodnie z Polityką prywatności. Jeśli nie wyrażasz zgody, prosimy o wyłącznie cookies w przeglądarce. Więcej →

Zmiany w Polityce Prywatności


Zgodnie z wymogami prawnymi nałożonymi przez Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE, w niniejszym Serwisie obowiązuje nowa Polityka prywatności, w której znajdują się wszystkie informacje dotyczące zbierania, przetwarzania i ochrony danych osobowych użytkowników tego Serwisu.

Przypominamy ponadto, że dla prawidłowego działania serwisu używamy informacji zapisanych w plikach cookies. W ustawieniach przeglądarki internetowej można zmienić ustawienia dotyczące plików cookies.

Jeśli nie wyrażasz zgody na wykorzystywanie cookies w niniejszym Serwisie, prosimy o zmianę ustawień w przeglądarce lub opuszczenie Serwisu.

Polityka prywatności