Kolekcja

Łukasz Surowiec

Dar dla Boga

2012, wideo HD, 5'23''


W 2012 roku Łukasza Surowca zaproszono do udziału w pierwszej edycji festiwalu sztuki w przestrzeni publicznej w Sopocie, którego hasłem przewodnim był „kurort”. Artysta zaproponował projekt, w ramach którego planował zorganizować wakacyjny wyjazd do Trójmiasta dla kilku osób w kryzysie bezdomności. Organizatorzy odmówili jego realizacji, sugerując, by zaproponował coś „mniej kontrowersyjnego”. Za pieniądze ze swojego honorarium Surowiec kupił sztabę złota, rozbił ją i rozsypał na sopockiej plaży. Działanie to było gorzkim komentarzem do decyzji organizatorów, których nie zainteresował sprawczy aspekt sztuki. Można je również potraktować jako krytyczny głos na temat nadprodukcji artystycznej, skierowany w stronę instytucji kultury.

Łukasz Surowiec

ur. 1985, Rzeszów

Autor instalacji i akcji artystycznych. Absolwent Wydziału Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, studiował także na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu i Universität der Künste w Berlinie. Jest twórcą zaangażowanym społecznie, prowadzi działania dla grup zmarginalizowanych, realizując akcje przeciwko podziałom ekonomicznym i nierówności praw. W swoich projektach, jak Poczekalnia w krakowskim Bunkrze Sztuki, oddał przestrzeń galerii do użytku widzom, w wyniku czego powstała noclegownia dla bezdomnych. Jego mural Tato, nie płacz na katowickim familoku przypominał o problemie bezrobocia na Górnym Śląsku, a gdy zaproszono go na wystawę w poznańskim Arsenale, zażądał zrównania płac wszystkich pracowników galerii. Brał udział w 7. Biennale w Berlinie (2012). Jest laureatem „Spojrzeń 2017 – Nagrody Fundacji Deutsche Bank”. Mieszka i pracuje w Krakowie i Bytomiu.

ur. 1985, Rzeszów

Autor instalacji i akcji artystycznych. Absolwent Wydziału Rzeźby na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, studiował także na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu i Universität der Künste w Berlinie. Jest twórcą zaangażowanym społecznie, prowadzi działania dla grup zmarginalizowanych, realizując akcje przeciwko podziałom ekonomicznym i nierówności praw. W swoich projektach, jak Poczekalnia w krakowskim Bunkrze Sztuki, oddał przestrzeń galerii do użytku widzom, w wyniku czego powstała noclegownia dla bezdomnych. Jego mural Tato, nie płacz na katowickim familoku przypominał o problemie bezrobocia na Górnym Śląsku, a gdy zaproszono go na wystawę w poznańskim Arsenale, zażądał zrównania płac wszystkich pracowników galerii. Brał udział w 7. Biennale w Berlinie (2012). Jest laureatem „Spojrzeń 2017 – Nagrody Fundacji Deutsche Bank”. Mieszka i pracuje w Krakowie i Bytomiu.

Wyrażam zgodę na przetwarzanie danych zgodnie z Polityką prywatności. Jeśli nie wyrażasz zgody, prosimy o wyłącznie cookies w przeglądarce. Więcej →

Zmiany w Polityce Prywatności


Zgodnie z wymogami prawnymi nałożonymi przez Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE, w niniejszym Serwisie obowiązuje nowa Polityka prywatności, w której znajdują się wszystkie informacje dotyczące zbierania, przetwarzania i ochrony danych osobowych użytkowników tego Serwisu.

Przypominamy ponadto, że dla prawidłowego działania serwisu używamy informacji zapisanych w plikach cookies. W ustawieniach przeglądarki internetowej można zmienić ustawienia dotyczące plików cookies.

Jeśli nie wyrażasz zgody na wykorzystywanie cookies w niniejszym Serwisie, prosimy o zmianę ustawień w przeglądarce lub opuszczenie Serwisu.

Polityka prywatności